Διάρκεια: 00.19.10
Διάρκεια: 00.21.10
Ένα από τα πρώτα πράγματα που συμβαίνουν όταν ένας άνθρωπος πετύχει (μόνος ή με ακαδημαϊκή βοήθεια) να θεραπεύσει ή να γεφυρώσει ορισμένους διχασμούς είναι η αναγνώριση μιας άμεσης αίσθησης ευεξίας και μιας απαίτησης για έκφραση.
Αυτό με τη σειρά του, δημιουργεί δικά του προβλήματα, που ανάμεσα τους είναι τα ακόλουθα:
1. Μια αίσθηση δύναμης, που κάνει τον άνθρωπο, προσωρινά τουλάχιστο, εγωιστή, κυριαρχικό, σίγουρο για τον εαυτό του και γεμάτο αλαζονεία. Έχει επίγνωση ότι ο εαυτός του αντιμετωπίζει έναν ευρύτερο κόσμο, έναν πλατύτερο ορίζοντα και μεγαλύτερες ευκαιρίες.
Αυτή η ευρύτερη αίσθηση μπορεί, συνεπώς, να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα και δυσχέρειες. Αυτού του τύπου το άτομο, κάτω από την επίδραση αυτής της επέκτασης της συνείδησης, συχνά έχει ωραία ελατήρια και κινείται από τις ανώτατες προθέσεις, αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να προκαλέσει δυσαρμονία στο περιβάλλον του.
Οι τάσεις αυτές, όταν τους επιτραπεί να κυβερνούν αχαλιναγώγητες, μπορεί να οδηγήσουν με το χρόνο σε μια σοβαρή κατάσταση εγω-μανίας, γιατί η εγωμανία είναι κατεξοχήν προβλήματα ολοκλήρωσης.
Όλα αυτά τα προβλήματα μπορούν να παρακαμφθούν και να εξουδετερωθούν αν ο άνθρωπος βοηθηθεί να συνειδητοποιήσει ότι ο εαυτός του είναι ακέραιο μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου όλου. Τότε η αίσθηση των αξιών του θα αναπροσαρμοστεί και η αίσθηση της δύναμης του θα προσανατολιστεί σωστά.
2. Μια τάση υπερβολικής έμφασης μπορεί να παρουσιαστεί, μετατρέποντας τον άνθρωπο (ως αποτέλεσμα ολοκλήρωσης και αίσθησης ευεξίας ή δύναμης και ικανότητας) σε έναν φανατικό, τουλάχιστο για ένα χρονικό διάστημα.
Και πάλι με τα καλύτερα ελατήρια του κόσμου, επιδιώκει να παρασύρει όλους πάνω στο δρόμο από όπου πέρασε ο ίδιος, παραλείποντας να αναγνωρίσει τις διαφορές σε υπόβαθρο, σε ακτινικό τύπο, στάδιο εξέλιξης, σε παράδοση και σε κληρονομικότητα.
Γίνεται πηγή απελπισίας για τον εαυτό του και τους φίλους του.
Η μικρή γνώση μπορεί να είναι ένα πράγμα επικίνδυνο και η θεραπεία για πολλά δεινά, ιδίως ψυχολογικής φύσης, είναι η αναγνώριση αυτού του γεγονότος.
Πρόοδος μπορεί να πραγματοποιηθεί πάνω στην Ατραπό της Σοφίας.
Υπερβολική ανάπτυξη της αίσθησης της κατεύθυνσης ή του επαγγέλματος, αν θέλετε να το πείτε έτσι, μολονότι τα δύο αυτά δεν είναι ταυτόσημα, γιατί η αίσθηση της κατευθυνσης είναι λιγότερο συγκεκριμένη από την αναγνώριση του επαγγέλματος.
Στις σχολές εσώτερης ψυχολογίας χρησιμοποιείται κάποτε μια φράση σε σχέση μ' αυτή την αίσθηση κατεύθυνσης ή εσωτερικής καθοδήγησης, που είναι διατυπωμένη ως εξής: "η γεφύρωση των κενών σπρώχνει έναν άνθρωπο να τρέχει διαρκώς πάνω στη γέφυρα".
Ορισμένες όψεις του ανθρώπου αναγνωρίζονται τώρα συνειδητά και η ανώτερη ανάμεσα σ' αυτές τον έλκει συνεχώς.
Όταν, για παράδειγμα, γεφυρωθεί το κενό ανάμεσα στο αστρικό ή συγκινησιακό σώμα και στο νου, και ο άνθρωπος ανακαλύψει τον απέραντο τομέα της νοητικής δραστηριιότητας που έχει διανοιχθεί μπροστά του, μπορεί για αρκετό χρόνο να γίνει υλιστικά διανοητικός και να αποσυνδεθεί όσο μπορεί από όλες τις συγκινησιακές αντιδράσεις και από την ψυχική ευαισθησία, αυταπατώμενος με την πεποίθηση πως, για τον ίδιο, αυτές είναι ανύπαρκτες.
Θα δουλεύει τότε εντατικά πάνω στα νοητικά επίπεδα.
Αυτό θα αποδειχτεί ότι είναι ένα ομαδικό γεγονός από τη σκοπιά του οράματος της ψυχής (ακόμα κι αν διαρκέσει μία ολόκληρη ενσάρκωση ή μερικές ενσαρκώσεις).
Αλλά μπορεί να προκαλέσει συγκεκριμένα ψυχολογικά προβλήματα και να δημιουργήσει μέσα στην αντίληψη του ανθρώπου για τη ζωή, "κενά σημεία".
Οπωσδήποτε, πολλές ενοχλήσεις θεραπεύονται με το ν' αφήνουμε τους ανθρώπους ανενόχλητους, νοουμένου ότι η ανωμαλία δεν είναι υπερβολική.
Μια και γίνει δεκτό το γεγονός της ψυχής, θα δούμε μια αυξανόμενη τάση να αφήνονται οι άνθρωποι στον κατευθυντήριο σκοπό και στην καθοδήγηση της δικής τους ψυχής, νοουμένου ότι μπορούν να κατανοήσουν τι τους συμβαίνει και ότι μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα:
α. Στην προς τα πάνω ώθηση του υποσυνείδητου εαυτού για να φτάσει στη φωτισμένη περιοχή της συνείδησης.
β. Στη δράση και στη δύναμη και στις αναγνωρίσεις του αμέσως συνειδητού εαυτού.
γ. Στη διάχυση προς τα κάτω του υπερσυνείδητου εαυτού, της "ψυχής, που μεταφέρει έμπνευση, ανώτερες γνώσεις και ενοράσεις.
Αυτές οι λέξεις: υποσυνείδητος, συνειδητός και υπερσυνείδητος χρειάζονται ορισμό, για τους σκοπούς αυτής της πραγματείας. Χρησιμοποιούνται αλόγιστα και ελεύθερα και σημαίνουν διαφορετικά πράγματα ανάλογα με τη σχολή της ψυχολογικής σκέψης στην οποία ανήκει ο σπουδαστής.
Χρησιμοποιώ τον όρο υποσυνείδητο για να υποδηλώσω ολόκληρη την ενστικτώδη ζωή της μορφικής φύσης, όλες τις κληρονομημένες τάσεις και ενδόμυχες προδιαθέσεις, όλα τα αποκτημένα και συσσωρευμένα χαρακτηριστικά (που αποκτήθηκαν στις περασμένες ενσαρκώσεις και που συχνά παραμένουν σε υπνώττουσα κατάσταση εκτός αν ξαφνικά ξυπνήσουν από την πίεση των περιστάσεων) και όλες τις μη διατυπωμένες επιθυμίες και παρορμήσεις που εξωθούν τον άνθρωπο σε δράση, και επιπρόσθετα τις απωθημένες και μη αναγνωρισμένες επιθυμίες και τις μη εκφρασμένες ιδέες που υπάρχουν, μολονότι δεν είναι συνειδητοποιημένες.
Η υποσυνείδητη φύση είναι σαν μια βαθιά λιμνούλα από την οποία ο άνθρωπος μπορεί να αντλήσει σχεδόν οτιδήποτε από την περασμένη του εμπειρία, αν το επιθυμεί, και η οποία μπορεί να αναταραχθεί μέχρι που να γίνει ένας κοχλάζων λέβης, προκαλώντας αρκετή οδύνη.
Το συνειδητό περιορίζεται σ' αυτό που ο άνθρωπος γνωρίζει ότι είναι ο εαυτός του και σ'αυτό που κατέχει στο παρόν δηλαδή στην κατηγορία των ιδιοτήτων, χαρακτηριστικών, δυνάμεων, τάσεων και γνώσεων όλων των ειδών που αποτελούν τα αποθέματα του ανθρώπου και που σαφώς έχει επίγνωση τους ή που ο ψυχολόγος έχει επίγνωση τους.
Αυτά εκτίθενται στην προθήκη του για να τα βλέπουν όλοι και τον κάνουν αυτό που εμφανώς είναι για τον κόσμο που παρακολουθεί
Με τον όρο υπερσυνείδητο, εννοώ εκείνες τις δυναμικότητες και γνώσεις που είναι διαθέσιμες αλλά με τις οποίες δεν έχει ακόμα γίνει επαφή και οι οποίες δεν έχουν τύχει αναγνώρισης και, κατά συνέπεια, δεν έχουν άμεση χρησιμότητα.
Πρόκειται για τη σοφία, την αγάπη και τον αφηρημένο ιδεαλισμό που είναι σύμφυτες με τη φύση της ψυχής μα που δεν είναι ακόμα, και ούτε υπήρξαν ποτέ, μέρος του εξοπλισμού που είναι διαθέσιμος για χρήση.
Με την πάροδο του χρόνου, όλες αυτές οι δυνάμεις θα αναγνωριστούν και θα χρησιμοποιηθούν από τον άνθρωπο.
Σ' αυτές τις δυναμικότητες και συνειδητοποιήσεις δίνεται στις γιογκικές Σούτρα του Πατάντζαλι το ενδιαφέρον όνομα "νέφος των επιστητών πραγμάτων".
Αυτά τα "επιστητά πράγματα" θα πέσουν με τον καιρό μέσα στη συνειδητή όψη της φύσης του ανθρώπου και θα γίνουν ακέραιο μέρος του διανοητικού του εξοπλισμού.
Τέλος, καθώς προχωρεί η εξέλιξη και περνούν οι αιώνες, θα πέσουν στην υποσυνείδητη όψη της φύσης του, καθώς η δύναμη του να συλλαμβάνει το υπερσυνείδητο θα αυξάνεται σε δεκτικότητα.
Θα μπορούσα να διασαφηνίσω για σας περισσότερο αυτό το σημείο, υποδείχνοντας πως ακριβώς όπως η ενστικτώδης φύση σήμερα βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό στην περιοχή του υποσυνείδητου, έτσι και στον κατάλληλο χρόνο, το διανοητικό μέρος του ανθρώπου (του οποίου αποκτά την εποχή αυτή όλο και μεγαλύτερη επίγνωση) θα πάρει ανάλογη θέση και θα πέσει κάτω από το κατώφλι της συνείδησης.
Τη θέση του θα πάρει τότε η ενόραση. Για τους περισσότερους ανθρώπους η ελεύθερη χρήση της ενόρασης δεν είναι κατορθωτή, γιατί βρίσκεται στην περιοχή του υπερσυνείδητου.
Όλες αυτές οι κινήσεις μέσα στην περιοχή της συνείδησης - από το υποσυνείδητο στο άμεσα συνειδητό και από εκεί στο υπερσυνείδητο - είναι ουσιαστικά κρίσεις ολοκλήρωσης, που προκαλούν προσωρινές καταστάσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν.
ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ
Εδώ θα ήθελα να υποδείξω πως όταν ένα άτομο αρχίζει να αποκτά επίγνωση της ανώτερης όψης του εαυτού του που ζητά ολοκλήρωση και έχει συνείδηση της φύσης του και του ρόλου που θα μπορούσε να παίξει στην έκφραση της ζωής του, συχνά προσβάλλεται από ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας.
Αυτή είναι η αντίδραση των κατώτερων, ολοκληρωμένων όψεων στην ανώτερη όψη. Ο άνθρωπος δοκιμάζει μια αίσθηση ματαιότητας. Η σύγκριση που κάνει μέσα στον εαυτό του της πιθανής επίτευξης με το στάδιο που έχει φτάσει στην πραγματικότητα, του αφήνει μια αίσθηση αποτυχίας και ανικανότητας.
Ο λόγος γι' αυτό είναι πως το όραμα είναι στην αρχή υπερβολικά μεγάλο και αισθάνεται πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις.
Η ανθρωπότητα σήμερα έχει κάνει τόσο μεγάλη πρόοδο πάνω στην ατραπό της εξέλιξης που δύο ομάδες επηρεάζονται υπερβολικά:
1. Η ομάδα που έχει αναγνωρίσει την ανάγκη της γεφύρωσης του
διχασμού ανάμεσα στη συγκινησιακή φύση και στο νου και έτσι μέσα από την ολοκλήρωση τους έχει φτάσει στο επίπεδο της νοημοσύνης.
2. Η ομάδα που έχει κιόλας γεφυρώσει αυτό το διχασμό και τώρα έχει επίγνωση ενός μεγαλύτερου έργου, που είναι η γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στην προσωπικότητα και στην ψυχή.
Οι ομάδες αυτές περιλαμβάνουν έναν πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων την εποχή αυτή. Η αίσθηση της κατωτερότητας είναι πολύ μεγάλη και προκαλεί πολλά είδη ανωμαλιών. Ωστόσο, αν η αιτία προσεγγιστεί και αντιμετωπιστεί με περισσότερη νοημοσύνη, θα διαπιστωθεί ότι η ανάπτυξη μιας πιο πραγματικής προοπτικής θα είναι γοργή.
Μια άλλη πραγματική ανωμαλία στον τομέα της ολοκλήρωσης που έχει επιτευχθεί είναι η περίπτωση όσων έχουν ολοκληρώσει στο σύνολο της την κατώτερη φύση και έχουν συγχωνεύσει τις ενέργειες της προσωπικότητας.
Όλες οι ενέργειες που επηρεάζονται απ' αυτή τη συγχώνευση έχουν ιδιότητα, και ο συνδυασμός και η αλληλενέργεια αυτών των ιδιοτήτων (που η καθεμιά τους προσδιορίζεται από κάποια συγκεκριμένη ακτινική ενέργεια) απαρτίζουν το χαρακτήρα του ανθρώπου.
Για ένα μεγάλο διάστημα μετά την πραγματοποίηση της ολοκλήρωσης συχνά παρουσιάζεται διαμάχη, αυστηρά μέσα στον τομέα του χαρακτήρα και μέσα στην άμεση συνείδηση του Ανθρώπου.
Πρώτα μια ενέργεια και ύστερα άλλη προβάλλονται και μάχονται για επικράτηση. Θα είχε αξία εδώ αν έθετα ως πρόταση μια υποθετική περίπτωση, δίνοντάς σας τις ενέργειες των αχτίνων που κυβερνούν και υπενθυμίζοντας σας πως ο αντικειμενικός σκοπός είναι η συγχώνευση τους.
Στην προκείμενη περίπτωση το υποκείμενο έχει συγχωνεύσει τους φορείς της προσωπικότητας σ' ένα λειτουργικό όλο και είναι σαφώς προσωπικότητα, αλλά η μεγαλύτερη συγχώνευση ψυχής και προσωπικότητας δεν έχει γίνει.
Μεγαλύτερες ενέργειες
Εγωική ενέργεια Ακτίνα 1. Ενέργεια της θέλη-
σης ή δύναμης.
Ενέργεια της προσωπικότητας Ακτίνα 4. Ενέργεια της αρ-
μονίας μέσω διαμάχης.
Μικρότερες ενέργειες
Νοητική ενέργεια Ακτίνα 3. Ενέργεια της νοη-
μοσύνης.
Αστρική ενέργεια Ακτίνα 6. Ενέργεια της αφο-
σίωσης. Ιδεαλισμός.
Φυσική ενέργεια Ακτίνα 1. Ενέργεια της θέλη-
σης ή δύναμης.
Εδώ έχουμε ένα πενταπλό πεδίο ενέργειας όπου όλοι οι παράγοντες είναι δραστικοί εκτός από την ενέργεια του εγώ ή ψυχής.
Οι παράγοντες αυτοί έχουν σαφώς συγχωνευτεί.
Υπάρχει ταυτόχρονα μια αυξανόμενη επίγνωση της ανάγκης για μια ακόμη μεγαλύτερη ή πιο περιεκτική συγχώνευση και για την εδραίωση μιας σαφούς σχέσης με την ψυχή.
Η διαδικασία υπήρξε η εξής: Πρώτα, ο άνθρωπος ήταν απλώς ένα ζώο, έχοντας επίγνωση μόνο της φυσικής ενέργειας. Κατόπιν, άρχισε να περιλαμβάνει μέσα στο πεδίο επίγνωσης του τη συγκινησιακή ενέργεια, με τις επιθυμίες, τις απαιτήσεις και τις ευπαθείς αντιδράσεις της.
Στη συνέχεια, ο άνθρωπος ανακάλυψε τον εαυτό του ως νου, και η νοητική ενέργεια άρχισε να περιπλέκει το πρόβλημα του.
Τελικά, έφτασε στην έκφραση της ζωής που εξετάζουμε, στην οποία ο άνθρωπος έχει (και αυτό είναι το σημείο που παρουσιάζει πραγματικό ενδιαφέρον):
α. Ένα φυσικό σώμα πρώτης ακτίνας με ένα εγκέφαλο που κυριαρχείται και ελέγχεται από ένα τρίτης ακτίνας νου. Αυτό σημαίνει ικανότητα για διανοητική επίτευξη ενός αρκετά ποικίλου τύπου.
β. Μια συγκινησιακή φύση που, μια και κυβερνάται από την έκτης ακτίνας ενέργεια, μπορεί γρήγορα να παρασύρεται σε φανατικούς προσανατολισμούς και να γίνεται εύκολα ιδεαλιστική.
γ. Το όλο πρόβλημα περιπλέκεται περαιτέρω από τις γοργά αναφαινόμενες τέταρτης ακτίνας ενέργειες της προσωπικότητας. Αυτό σημαίνει πως ο σκοπός της προσωπικότητας είναι η επίτευξη της αρμονίας, της ενότητας και της επιδεξιότητας στη ζωή, μέσα από έντονη διαμάχη, που διεξάγεται μέσα στο τετραπλό πεδίο ενέργειας που συνιστά τον κατώτερο εαυτό.
Κατά συνέπεια, θα έχετε έναν άνθρωπο με φιλοδοξία για δύναμη, αλλά με ορθό κίνητρο, επειδή είναι αληθινά ιδεαλιστής.
Έναν άνθρωπο που θα μάχεται με νοημοσύνη για να την αποκτήσει, μα που θα μάχεται φανατικά για να πραγματοποιήσει αυτές τις επιδιώξεις επειδή η τέταρτης ακτίνας προσωπικότητα του και το έκτης ακτίνας αστρικό του σώμα θα τον αναγκάζουν να το κάνει, και το πρώτης ακτίνας σώμα και ο εγκέφαλος του θα τον καθιστούν ικανό να αντιτάσσει ένα σθεναρό αγώνα.
Ταυτόχρονα, η πρώτης ακτίνας ψυχική του ενέργεια επιδιώκει να κυριαρχήσει και τελικά θα το καταφέρει μέσω της τρίτης ακτίνας νοητικής ενέργειας, που επηρεάζει τον πρώτης ακτίνας εγκέφαλο.
Το πρώτο αποτέλεσμα της ψυχικής επίδρασης θα είναι η εντατικοποίηση του κάθε στοιχείου μέσα στην προσωπικότητα.
Η ανωμαλία θα εντοπίζεται στο νοητικό σώμα ή στον εγκέφαλο και μπορεί να κυμαίνεται σε όλη την έκταση, από μια έμμονη ιδέα και αποκρυστάλλωση μέχρι την παρανοϊκότητα (αν ο ερεθισμός γίνει υπερβολικά ισχυρός ή αν η κληρονομικότητα δεν είναι καλή).
Μπορεί να εκφράζει αλαζονική επιτυχία στον τομέα εργασίας της προτίμησης του, που θα τον κάνει ένα κυριαρχικό και αντιπαθητικό πρόσωπο, ή μπορεί να εκφράζει τη ρευστότητα της τρίτης ακτίνας διάνοιας του, πράγμα που θα τον κάνει ένα δολοπλόκο και παρεμβατικό τύπο ή ένα μαχητή για τεράστια σχέδια που στην πραγματικότητα ποτέ δεν μπορούν να υλοποιηθούν.
Σ' αυτή την ανάλυση δεν έχω εξετάσει τις τάσεις που προκλήθηκαν σε περασμένες ζωές και που βρίσκονται κρυμμένες στο υποσυνείδητο, ούτε την κληρονομικότητα και το περιβάλλον του ανθρώπου.
Απλώς επιδίωξα να δείξω ένα πράγμα: πως η διαμάχη των ενεργειών μέσα σε έναν άνθρωπο μπορεί να προκαλέσει σοβαρές καταστάσεις. Όμως οι περισσότερες απ' αυτές μπορούν να διορθωθούν μέσω σωστής κατανόησης.
Σε σας, κατά συνέπεια, θα είναι οφθαλμοφανές πως μια από τις πρώτες μελέτες που πρέπει να γίνουν σ' αυτή την καινούρια προσέγγιση στον ψυχολογικό τομέα θα είναι να ανακαλύψουμε:
1. Ποιες ακτίνες, μείζονες και ελάσσονες, ρυθμίζουν και καθορί-
ζουν τη φύση του ανθρώπου και προκαλούν την ποιότητα της καθημερινής του ζωής.
Ποια από αυτές τις πέντε ενέργειες είναι (τη στιγμή της ανωμαλίας) η κυριαρχούσα, και μέσα από ποιο σώμα ή φορέα επικεντρώνεται.
3. Ποιες απ' αυτές τις ενέργειες αγωνίζονται εναντίον της επιβαλλόμενης κυριαρχίας, που αναφέρθηκε πιο πάνω. Αυτές μπορεί να είναι:
α. Είτε ποικίλες όψεις της ίδιας ενέργειας μέσα στο δικό τους συγκεκριμένο πεδίο.
β. Είτε ανώτερες ενέργειες που επιχειρούν να ελέγξουν τις κατώτερες ενέργειες και που κατά συνέπεια δείχνουν ένα διχασμό στη φύση του ανθρώπου.
γ. Είτε η ενέργεια της ίδιας της διαδικασίας της συγχώνευσης, που ενοποιεί τις κατώτερες ενέργειες σε μια λειτουργούσα προσωπικότητα.
δ. Είτε η προσαρμογή της γεφυρωτικής διαδικασίας ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες ενέργειες. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να ενοποιηθεί η ψυχή με την προσωπικότητα.
Οι πιο πάνω αποτελούν τις σπουδαιότερες περιοχές ανωμαλίας, και σε καθένα απ' αυτά τα πεδία συγκρουόμενων ενεργειών υπάρχουν δευτερεύοντα κέντρα διαμάχης. Τα τελευταία προκαλούνται συχνά από τις συνθήκες και τα γεγονότα του περιβάλλοντος.
Όταν έχουμε δεδομένους όλους αυτούς τους παράγοντες, και θεωρήσουμε την υποθετική μας περίπτωση ως την περίπτωση ενός ανθρώπου με υψηλής νοημοσύνης φύση και με έναν καλό εξοπλισμό για την καθημερινή έκφραση, πώς θα προχωρούσε ο ψυχολόγος;
Πώς θα χειριζόταν τον άνθρωπο και τι θα έκανε; Πάνω σε ποιες ευρείες και γενικές αρχές θα κινιόταν;
Απλώς μπορώ να υποδείξω μερικές απ' αυτές, υπενθυμίζοντας σας πως στην περίπτωση που εξετάζουμε το υποκείμενο συνεργάζεται σαφώς με τον ψυχολόγο και ενδιαφέρεται να επιφέρει τα αποτελέσματα που πρέπει.
Στόχος του ψυχολόγου θα είναι να απαντηθούν οι ακόλουθες ερωτήσεις:
Ποιους λόγους έχετε να δώσετε για την επιθυμία σας να "μπει στον ορθό δρόμο"; Αυτή η φράση, αν και είναι συνήθης στην καθομιλουμένη, έχει βαθιά σημασία, γιατί φανερώνει την αναγνώριση της ανάγκης για ευθυγράμμιση.
Ποιο πράγμα έφερε αυτή την ανάγκη στην προσοχή σας και ξύπνησε μέσα σας την επιθυμία για μια συγκεκριμένη διεργασία εσωτερικής προσαρμογής;
Αντιλαμβανόμενοι τη φύση της εσωτερικής σύστασης του ανθρώπου, σε ποιο φορέα παρουσιάζεται η ανάγκη για τη γεφυρωτική διαδικασία; Πού βρίσκεται το σημείο του διχασμού, και, κατά συνέπεια, το σημείο της τωρινής κρίσης; Είναι αυτή η ανωμαλία μια μεγαλύτερη ή μικρότερη κρίση;
4. Ποιες είναι οι πέντε ακτινικές ενέργειες που ρυθμίζουν το υποκείμενο;
Ως ποιο βαθμό ο τύπος ζωής του ανθρώπου, το επάγγελμα της ζωής του και οι ενδόμυχες συναφείς επιθυμίες του, συμπίπτουν με τη ροπή που διαμορφώνεται:
α. Από τον τύπο της ακτινικής ενέργειας της ψυχής;
β. Από τον τύπο της ακτίνας της προσωπικότητας;
Σχετικά με τους μαθητές μεγάλο μέρος της ανωμαλίας θα διαπιστωθεί ότι βρίσκεται σ' αυτή την περιοχή έκφρασης.
Σε ποια περίοδο της σημερινής έκφρασης της ζωής έκανε την εμφάνιση του ο διχασμός; Ή μήπως η επίτευξη κάποιας ολοκλήρωσης προξένησε την προβληματική κατάσταση; Μήπως το πρόβλημα αυτό είναι:
α. Πρόβλημα διχασμού, που απαιτεί μια διαδικασία γεφύρωσης και που θα οδηγήσει έτσι σε συγχώνευση ενεργειών;
β. Πρόβλημα ολοκλήρωσης, που απαιτεί σωστή κατανόηση του τι έγινε και που θα οδηγήσει σε ορθή προσαρμογή των δυνάμεων της συγχώνευσης στις συνθήκες του περιβάλλοντος;
7. Μήπως ο άνθρωπος βρίσκεται στο σημείο που πρέπει:
α. Να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα και, ως αποτέλεσμα αυτού, να γίνει πιο αυστηρά ανθρώπινος;
β. Να αναπτυχτεί ως μυστικιστής και να μάθει να αναγνωρίζει την ανώτερη όψη και τη σχέση της με το ανώτερο, έχοντας υπόψη την ενοποίηση τους.
γ. Να εκγυμναστεί ως αποκρυφιστής και να οδηγηθεί διανοητικά σε τέτοια κατάσταση συνείδησης που η ανώτερη και η κατώτερη φύση να αρχίσουν να λειτουργούν ως μια; Αυτό συνεπάγεται το σμίξιμο των δυνάμεων της προσωπικότητας και της ενέργειας της ψυχής και τη συγχώνευση τους σε μια θεία έκφραση του "μέρους μέσα στο όλο".
Τι, σε τελευταία ανάλυση, πρέπει να γίνει για να δώσει τέτοια φύση στη "φωτισμένη περιοχή" της άμεσης συνείδησης, ώστε το υποσυνείδητο μέρος του ανθρώπου να μπορεί να "φωτίζεται κατά βούληση από την ακτίνα του νου" και ο ίδιος ο νους να γίνει ένας προβολέας που να διαπερνά και να φτάνει στην υπερσυνείδηση, αποκαλύπτοντας έτσι τη φύση της ψυχής;
Πρόκειται στην πραγματικότητα για το πρόβλημα των διαστολών της συνείδησης.
Ένα ευρύ πεδίο ψυχολογικής έρευνας βρίσκεται στο μέλλον σε σχέση με τη χρήση του νου ως αυτού που συνιστά την "ατραπό του φωτός ανάμεσα στην υποσυνείδητη φύση και την υπερσυνείδητη φύση, και που όμως εστιάζει και τις δύο σαν ένα λαμπρό σημείο φωτός μέσα στη συνειδητή φύση".
Για τους εσωτεριστές ολόκληρο αυτό το πρόβλημα της ενοποίησης συνδέεται στενά με τη δόμηση της αντακάρανα.
Το όνομα αυτό δίνεται στη γραμμή της ζώσας ενέργειας που συνδέει τις διάφορες ανθρώπινες όψεις της ψυχής, και κρύβει το κλειδί του απο-κρυφιστικού αφορισμού ότι "προτού ένας άνθρωπος μπορέσει να περπατήσει στην Ατραπό, πρέπει να γίνει αυτή η ίδια η ατραπός".
Όταν όλοι διχασμοί γεφυρωθούν, και τα διάφορα στάδια κρίσης υπερπηδηθούν και ξεπεραστούν και όταν πραγματοποιηθούν οι απαιτούμενες συγχωνεύσεις (που είναι απλώς στάδια της διαδικασίας), τότε συντελείται η συνένωση ή ενοποίηση.
Τότε πραγματοποιείται η είσοδος σε καινούρια πεδία ενέργειας, τα οποία αναγνωρίζονται και καταχτιούνται, και τότε πάλι καινούριες περιοχές συνείδησης διανοίγονται μπροστά στον προοδεύοντα προσκυνητή.
Η μεγάλη πλανητική επίτευξη του Χριστού διατυπώθηκε από τον Απόστολο Παύλο με τα λόγια που αναφέρουν ότι έκτισε "τους δύο εν εαυτώ εις έναν καινόν άνθρωπον, ποιών ειρήνην" (Εφεσ.,11,15).
Στις δύο λέξεις "ειρήνη" και "καλή θέληση" έχετε δύο λέξεις κλειδιά που εκφράζουν τη γεφύρωση δύο διχασμών: του ενός στην ψυχική φύση του ανθρώπου, ιδιαίτερα του διχασμού ανάμεσα στο νου και στο συγκινησιακό φορέα, που σημαίνει την επίτευξη ειρήνης, και του άλλου ανάμεσα στην προσωπικότητα και στην ψυχή.
Αυτός ο τελευταίος είναι η λύση ενός βασικού "σχίσματος", και πραγματοποιείται σαφώς από τη θέληση για το καλό.
Η τελευταία γεφυρώνει όχι μόνο το μεγαλύτερο διχασμό στον άνθρωπο ως άτομο, αλλά είναι αυτή που θα επιφέρει τη μεγάλη και επικείμενη συγχώνευση ανάμεσα στη νοήμονα ανθρωπότητα και το μεγάλο πνευματικό κέντρο που ονομάζουμε πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη.
Ακριβώς η σχεδόν ασυνείδητη αναγνώριση αυτών των διχασμών και της ανάγκης για τη συγχώνευση τους, έκανε το γάμο και την ολοκληρώνουσα πράξη του γάμου, το μεγάλο μυστικιστικό σύμβολο των μεγαλύτερων εσωτερικών συγχωνεύσεων.
Θα μου επιτρέψετε να σας θυμίσω επίσης ότι αυτοί οι διχασμοί είναι διχασμοί στη συνείδηση ή επίγνωση και όχι στην πραγματικότητα; Είναι μήπως αυτό υπερβολικά δύσκολο ζήτημα για να το συλλάβουμε; Ας συλλογιστούμε πάνω σ'αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου